Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Πάει ο Καιρός...


Πάει ο καιρός που παίζαμε σε κήπους εφηβείας
και δάκρυα δεν είχανε ποτέ τα μάγουλά μας,
η νιότη μας κατάντησε της μνήμης ο παρίας,
που αποζητά δικαίωση στα αλλοτινά φιλιά μας.

Πάει ο καιρός που καθαρή άστραφτε η ματιά μας
πεντάρα σαν δε δίναμε στον αληχτάρη Χρόνο
κι ο ένας στον άλλον χρώσταγε, εμάς τους δυο και μόνο
τώρα γοργά φορτώνουμε ρυτίδες στα κορμιά μας.

Πάει ο καιρός που ξέραμε ένα κρεββάτι μόνο
που σ’ ηδονές σακάτικες όλο έκλεινε το μάτι
σαν αεράκι δροσερό ρουφούσαμε τον πόνο
κι αχόρταγα ποτίζαμε παλιές πληγές μ’ αλάτι.

Πάει ο καιρός που λούζαμε τον έρωτα μ’ αλήθεια
τα "σ’ αγαπώ" δεν πρόφταινες κι εγώ να τα χορτάσω
ακόμα ο νους όμως σβαρνά τα πόδια στα ταξίδια,
-μόνος τρόπος πια να σ’ αγαπώ είναι να μην ξεχάσω...

Κρίση και Αυτόνομος Συνδικαλισμός Βάσης

του Αρη Δ. Τσιούμα

Η ταυτόχρονη γέννηση του νεοφιλελευθερισμού[i] και των αιτιών της κρίσης.

Η γέννηση του νεοφιλελευθερισμού -που όπως θα δούμε ταυτίζεται χρονικά και με τη γέννηση των πρωταρχικών αιτιών της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε σήμερα- τοποθετείται χρονολογικά στα τέλη της δεκαετίας του 1970, κι αν ψάχνουμε για τον θεωρητικό του πατέρα μάλλον πιο ταιριαστό θα είναι να τον αναγνωρίσουμε στο πρόσωπο του οικονομολόγου Milton Friedman1. Αμέσως θα ξεκινήσει -κυρίως από την Αγγλοσαξονία και τις κυβερνήσεις Θάτσερ2-Ρήγκαν3- μια επιμελής και καλοσχεδιασμένη επίθεση που στόχο έχει να ξηλώσει αρχικά τις διαδικασίες που σχετίζονται με το κράτος πρόνοιας σαν κορυφαίο κεφάλαιο της σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης που κυριαρχούσε έως τότε στην Ευρώπη κι έπειτα να προχωρήσει στην χωρίς κανένα εμπόδιο υπερ-ανάπτυξη των κερδών της αγοράς σε βάρος των εργαζομένων. Με λίγα λόγια να καταστρέψει οποιαδήποτε επ-αναδιανεμιτική διαδικασία, να μειώσει στο ελάχιστο την συμμετοχή των εργαζομένων στην διανομή του παραγώμενου από τους ίδιους κοινωνικού πλούτου.

Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Τα δεκεμβριανά της γενιάς μας

του Άρη Δ. Τσιούμα

1.1 Πριν την εξέγερση.
Αποτέλεσε κοινό τόπο και σχεδόν ομόφωνη άποψη όλων όσων συμμετείχαν στη διαδικασία της κοινωνικής έκρηξης αλλά και όσων δε συμμετείχαν, ότι η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα υπήρξε μονάχα η αφορμή για το άναμμα του φυτιλιού της σύγκρουσης κράτους-κοινωνίας και όχι η καθ’ αυτό αιτία. Αυτές προυπήρχαν, και συσσωρεύονταν στα σπλάχνα της ελληνικής κοινωνίας εδώ και χρόνια, πριν τη μοιραία εκπυρσοκρότηση.

Τα αίτια αυτά αν θέλουμε να τα κατατάξουμε σε δυο μεγάλες κατηγορίες μπορούμε να τα χωρίσουμε σε αυτά που έχουν αναφορά στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας, και σε αυτά που αφορούν το διεθνές γίγνεσθαι και αποτελούν συστημικά προιόντα του δυτικής προέλευσης παγκοσμιοποιημένου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού.

Για την Ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου

του Άρη Δ. Τσιούμα

Στην έξαρση της δημιουργίας των εθνών-κρατών ο Πανσλαβισμός όριζε την ένωση των νοτίων Σλάβων της Βόρειας Βαλκανικής σε ένα κοινό κράτος, την Γιουγκοσλαβία, όπως κι έγινε.
Σερβία, Μαυροβούνιο, Κροατία, Σλοβενία, επαρχία του Βαρδάρη, Βοσνία Ερζεγοβίνη και Κοσσυφοπέδιο αποτελούσαν την ενωμένη και δεσπόζουσα στον Βαλκανικό χώρο, σοσιαλιστική μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, Γιουγκοσλαβία.

Η διάφανη Λίμνη