του Άρη Δ. Τσιούμα
Εισαγωγικά
Πριν προχωρήσουμε στη σκιαγράφηση του βιβλίου, θα δώσουμε σύντομα μερικά βιογραφικά στοιχεία για τον συγγραφέα. Ο William Beik είναι αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Evory της Ατλάντα, καθώς επίσης και συντάκτης της έκδοσης του Πανεπιστημίου του Cambridge “New Approaches to European History”. Εκτός από το βιβλίο με το οποίο καταπιάνεται η βιβλιοκριτική έχει εκδώσει επίσης και το βιβλίο: «Αbsolutism and society in seventeenth-century France” το οποίο είναι και το πιο γνωστό, καθώς γι’ αυτήν την έκδοση κέρδισε το βραβείο της Αμερικάνικης Ιστορικής Ένωσης “Herbert Baxter Adams”. Η έκδοση αυτή έχει επιπρόσθετη αξία σε σχέση με το βιβλίο για το οποίο έγινε και η βιβλιοκριτική που καταθέτουμε καθώς συμπληρώνει αρμονικά την μικρο-ιστορία των περιορισμένων αφηγήσεων που αφορούν σε γεγονότα όπως οι αστικές εξεγέρσεις που περιγράφονται στο βιβλίο αυτό με την γενικότερη εικόνα που υπάρχει στην «Μεγάλη Ιστορία» της Γαλλίας του 17ου αιώνα. Παράλληλα, η μια έκδοση μοιάζει να συμπληρώνει την άλλη ακόμα και σε ένα συμβολικό επίπεδο, αφού ο κοινός πυρήνας της εργασίας τους, δηλαδή το φαινόμενο του Απολυταρχισμού, αποδίδεται σε ένα διαλεκτικό συμπλήρωμα κάνοντας την εμφάνιση του ως καθ’ εαυτό στη μια έκδοση και ως το αντίστροφό του στην άλλη, που δεν είναι άλλο, από την υγιή αντίδραση της τιμωρίας, στο βιβλίο με το οποίο ασχολούμαστε. Η δικαίωση αυτής της παρατήρησης φιγουράρει στον υπότιτλο του βιβλίου και σχετίζεται άμεσα με την έννοια “retribution”, την τιμωρία δηλαδή, της οποίας η κουλτούρα, ή ο πολιτισμός καλύτερα, αποτελεί το αντισταθμιστικό φαντασιακό των εξεγερμένων Γάλλων στις πόλεις τον 17ο αιώνα απέναντι στην απόλυτη ελέω Θεού βασιλεία, 100 χρόνια περίπου πριν αυτή καρατομηθεί στις γκιλοτίνες του Διαφωτισμού, στην ίδια χώρα.
